Yaklaşık elli-atmış senedir ana davalar, hedefler, talepler vardı. Tüm hedefler bu dava ekseninde odaklanmıştı.
Zincirler kırılacak, Ayasofya açılacaktı. Taksim’e Camii yapılacak, başörtüsü her yerde serbest olacak, katsayı kalkacaktı.
Ağır sanayi hamlesi başlatılacak, yerli ve milli savunma sistemlerimiz geliştirilecek, tam bağımsız bir Türkiye olma yolunda mücadele verilecekti.
Bu hamleleri başlatan, bu ruhu aşılayanlardan Allah razı olsun.
Bu ruhu, bu terbiyeyi alanlar, muhteşem, akıllı bir şekilde yola koyuldular ve bu hedefleri bir bir gerçekleştirdiler, daha nicelerini gerçekleştirmek icin gece-gündüz çalışıyorlar; Allah muvaffak etsin!
Birileri bir bir bu hedefleri gerçekleştirirken, aynı hedefler üzerinde olan azınlıkta fakat özgür ağırlığı olan, dengelerin değişmesinde kilit rol oynayan bir kesim; ne gariptir ki bu fetihlerden memnun olmuyor/ olamıyor.
Bir mücadelenin değer kazanabilmesi için; sadece sizin tarafınızdan başarılması mı gerekir?
Bir zamanlar,” bu ülkeye komünizm gelecek se onu da biz getiririz” diyen zihniyetten farklı bir tutumunuz yok maalesef.
Onlar hazmedemediler, kabullenemediler şiddetle karşı koydular. Bunlar bu karşı direnişte kendilerince haklı ve tutarlıydılar.
Pekala, sizin direnmenizin, karşı koymanızın, itiraz etmenizin nedeni ne olabilir?
Öyle ya, yıllarca dava ekseninize koyduğunuz hedefler birileri tarafından bir bir gerçekleştiriliyor, hayal denen, ütopik, rüya denen icraatlar yapılıyor, tabular yıkılıyor.
İstedikleriniz, dava eksenine koyduklarınız, varoluş sebebiniz olan(!) hedeflere ulaşıldıkça; sizden beklenen tutum: destek vermek, sevinç, mutluluk gözyaşları akıtmak, gece-gündüz dua etmek olmalıydı.
Bu başarılar karşısında, kendi kale, saltanat ve fikirlerinin yıkıldığını görenlerin isyanı, direnci, velvelesi anlaşılır ve kabul edilir, doğal karşılanır.
Pekâlâ, size ne oluyor? Onlar kadar da siz mutsuz görünüyorsunuz. Ne bir memnuniyet silüeti gösteriyorsunuz, ne gözyaşlarınız akıyor, ne de dualarınıza katıyor sunuz?
Zincirler kırıldı Ayasofya açıldı; ne o sevinemediniz! Ya da biz göremedik.
Mimar Sinan, Çamlıca Taksim Camileri inşa edildi ve hizmete açıldı, haberiniz var mı? Dıştan baktığımızda haberiniz yok gibi geliyor.
Savunma sanayii, milli ekonomik kalkınma, bağımsız dış politika icra edilirken yüzünüz asılıyor!
Bırakalım diğerlerini, Ayasofya ve Taksim Camilerinin açılış günü, mutluluktan ağladığınızı gösteren tek bir kare resminiz var mı?
Bir yanlışa daha imza attı Sayın Cumhurbaşkanı! Ne olacak! ” İstanbul Sözleşmesi”nden çekilme metnine imza attı.
Valla, ağızlarındaki son bir emzik daha alınırsa, nasıl bir yol izleyecekleri merak konusu! Sayın Erdoğan’ın bizzat getirdiği iftirasını atan, oysa daha önceden mahkemeler tarafından iptal edilen, fiilen olmayan, zinayı yasaklayan kanunu getirirse, gör sen kopacak fırtınayı!
Elinden oyuncağı alınmış çocuk, ya da sudan çıkmış balık gibi şaşkınlık içerisinde olacaklardır.Bu durum daha da hırçınlık, agresiflik göstermelerine neden olacak, karşıt bloğa daha çok baglanacaklar; daha gür sesle bağırıp ses getirecekler.
Hassas seçim dengeleri sizin öneminizi, kilit noktadaki rolünüzü, onlar açısından çok değerli kıldı.Gösterilen ilgi, alaka ve iltifat karşısında sarhoş oldunuz.
Göreviniz tamamlandığında tukaka edileceğiniz tahmin edilen bir gerçektir.
Bu davranışlarınız, İslam ümmetinin bedduasına çarptığı anda belinizi ebediyyen doğrultmanız imkansızdır.
Hala bekliyorum, Ayasofya Camii, Taksim Camii ibadete açıldığında, sevinç gözyaşları döktünüz mü? Mutlu anınızın bir resmini çektiniz mi? Sebep olanlara dua ettiniz mi?
Yoksa verdiğiniz destekler sonucunda gösterilen iltifat, pohpohlanma göletinde yüzme derdinde misiniz?
Dibi görünmeyen sığ sular çok tehlikelidir. Bizden uyarması!
