Toplumda yükselen bir itiraz, şikayet; evlatlarım itaat etmiyor, hanım huzur vermiyor, saygı göstermiyorlar, söz dinlemiyorlar…
Zaman değişti,evlat babasını dövüyor, eşi çenesi ve davranışları ile ev ortamını zehir ediyor, anne çocukları ile ilgilenmiyor. Sonuçta toplum dejenere oluyor.
Herkes sadece şikayet boyutunda kalıyor; gerekçelerine, sebeplerine eğilinmiyor. Oysa bunlar sebep değil, birer sonuçtur.
Sorunların nedenlerine, kaynağına, davranışlara, üreten ortam şartlarına eğilmek, dikkat çekmek gerekir.
“Rüzgar eken, fırtına biçer” atasözü, gerçekten isabetli ve yerinde söylenmiş bir sözdür.
Öncelikle ve ilk başta, bu çocuklar ve anneleri helal gıda ile beslendiler mi? Ailede terbiye aldılar mı? Her gün anne-baba kavgaları ile mi büyüdüler? Bunlar iyi analiz edilip çözümler aranmalı.
Toplum bozuldu, düzen kalmadı, güven ortadan kalktı, babana bile güvenme gibi sözler vehametin boyutunu ortaya sermektedir.
Dedik ya, sebepler, doğuran şartlar önemli diye…
Kaç kişi evinde, İslam’ın terbiye dolu hayat tarzını uygulamaya gayret etti? Kaç kişi işinde hile yapmadı? Kaç kişi mirasını hakkaniyetle bölüştü? Ev, tarla, komşusunun sınırına tecavüz etmeyen, kapı bir komşuları ile kavga etmeyen, onları rahatsız etmeyen kaç kişi var?
Yol arkadaşına makam uğrunda çelme takmayan, aldığı borcu ödeyen, ortağına haksızlık yapmayan, kıskançlık, hasetlik göstermeyen , sattığı malın kusurunu söyleyen, bulduğu eşyayı iade eden kaç kişi var?
Sonuçlara takılmak yanlıştır. Sonuçları yok etmeye çalışsanız bile sebepler sürekli yeni sonuçlar üretecektir.
Yıllar önce izlediğim bir dizide gelin, kaynanasını sokağa atıyordu. Bu olaya şahit olan yaşlı mahalle bakkalının gözleri bir anda maziye dalıverdi. Çünkü sokağa atılan kişi de kaynanasına aynı muameleyi yapmıştı.
Şikayet etmeye hakkınız yok; buğday ekmediniz ki, başak biçesiniz.
İlahi adalet, sizin yaptıklarınıza, davranışlarınıza, hal ve hareketlerinize göre tecelli ediyor. Bir ayette” Başınıza her ne geliyor sa, kendi ellerinizle yaptıklarınız yüzündendir” buyurularak; gerçekler ortaya serilmektedir.
Kişi, her şeyi kendinde aramalı, kendine bakmalı, sorunun çözümüne kendinden başlamalı. Çünkü özne kendisidir. Farklı yerlerde suçlu aramak kolaycılıktır.
Bir başka ayette, ” Namaz, her türlü, fuhşiyat ve kötülükten korur” temel ilkesi bizim için kıstas olmalıdır.
Toplumda gördüğümüz gibi, namaz kılan birinin, yukarıda bahsedilen hal ve hareketleri yapmaya devam etmesi; namazın tesir etmediğinin bir göstergesidir.Yani makbul bir namaz olmamıştır.
Revizyona kendimizden başlamalı, suçu başkalarına yüklemekten kaçınmalı, sorumluluk almalıyız.
Zaman ve fırsatların elden kaçması sadece eyvah, vah, tüh lü bir hayıflanma ve pişmanlık getirir.
